Wednesday, October 07, 2009

proza-de zee

De zee

Ik weet waarom de mensen de zee fijn vinden.
Door het ruisen van de golven, vergeten ze hun zorgen.
Het water doet hen denken aan betere tijden, zoals ze daar speelden.
De kinderen doen hen denken aan hun kindertijd.
De opkomende zon doet hen verlangen naar warme tijden, zoals vroeger, toen
ze klein waren.
Het kolken van het water, brengt hen tot rust.
De pier is lang en lijkt oneindig, ze wandelen over en weer, en nog eens,
en nog eens, tot ze er zijn,
hun einddoel, of is het hun begin?
Ze lachen en gieren het uit.
En ze vertellen, weet je nog, die keer, toen we hier samen waren, hoe fijn
het was?
Weet je nog, die allereerste keer, toen we naar zee gingen, hoe we keken naar
het water, de golven, de horizon, de kinderen , de schelpen die we meebrachten?

Weet je nog, wat je toen zei tegen mij?

Het ruisen van de golven, het kolken van het water, het strand,
het oneindige zand,
de kinderen, de mensen, de zon, de pier, dat alles blijft in hun herinnering.

Athilja
Maren Janssens
16 juli 2009